Historie

In september 1923 werd Curtiss model 33 ontwikkeld uit het Curtiss R-6 racevliegtuig. Het toestel werd door de US Army aangeschaft als PW-8 na een competitie met de  Boeing model 15, aangeduid PW-9. Deze werd overigens als belangrijkste jachtvliegtuig aangeschaft.

De Curtiss P-1 Hawk was het eerste  type binnen de US Army Air Service dat de P-aanduiding ontving (P = Pursuit).De P-1 was de productieversie van de Curtiss XPW-8B, een verbeterde versie van de PW-8 en had, op verzoek van  de Air Service, hetzelfde type vleugel als de Boeing PW-9.

De eerste P-1, Curtiss aanduiding Model 34A, maakte  de eerste vlucht medio augustus 1925.  Al snel volgden varianten die voornamelijk van elkaar verschilden in motor-uitrusting.

In maart 1925 werd tevens opdracht ontvangen voor de aflevering van vijf  P-1’s uitgerust met de krachtiger Curtiss V-1400 motor van 500 pk. Deze toestellen werden aangeduid als XP-2. De eerste van deze serie werd tevens gemodificeerd en voorzien van een turbocompressor, die aan de zijkant van de neus was aangebracht.

De V-1400 voldeed echter niet aan de verwachtingen en in drie machines werd deze vervangen door de standaard Curtiss C-1150. Deze toestellen werden daarna aangeduid als P-1.

De vijfde P-2 kreeg eveneens een andere motor, de Curtiss Conqueror V-1570 en ontving de aanduiding XP-6.

Er werden in totaal 93 Hawks geproduceerd in de P1 tot en met P-1C varianten.  Ook werden nog 52 P-1s in de versies P1D  tot en met P-1F gebouwd. Deze waren echter conversies van vooral trainers zoals AT-4 en AT-9.

Ook werden een aantal test-toestellen gebouwd. De P-3 was eigenlijk een P-1A uitgerust met een  Pratt & Whitney Wasp R1340 stermotor. Aanvankelijk was het de bedoeling om de Curtiss R-1454 motor in te bouwen, maar deze bleek te onbetrouwbaar.

Er werden nog vier exemplaren gebouwd met de aanduiding P -3A, die vooral bedoeld waren om de motor te testen.

Later werden twee van de toestellen van een Pratt & Whitney R-985-1 Wasp Junior voorzien en aangeduid als XP-21.

In 1928 werden vijf Curtiss P-5s , vergelijkbaar met de P-1C, maar voorzien van een turbolader, afgeleverd.  De prestaties op grotere hoogte en het plafond waren duidelijk beter dan van de P-1C. De prestaties op lagere hoogte waren echter minder.

In totaal werden er 202 Curtiss Hawk-varianten afgeleverd.

Curtiss P-6

Het eerste toestel met de aanduiding P-6 was de vierde P-2 (serienummer 25-423) die werd gemodificeerd voor de National Air Races van 1927 en was uitgerust met de  Curtiss V-1570, later bekend als Conqueror. Deze motor was een doorontwikkeling van de Curtiss D-12 motor.

De US Army gaf het toestel daarom de aanduiding XP-6.  Dit toestel werd, ontdaan van alle militaire uitrusting  tweede in de luchtrace.

Er werd ook nog opdracht gegeven voor het ombouwen van een P-1A, (Ser No 26-295). Dit toestel kreeg een V-1570-1 Conqueror motor en de vleugels van de  PW-8A, voorzien van radiatoren in de vleugel.

Deze uitvoering kreeg als fabrieksaanduiding Model 34Q en werd door het leger aangeduid als XP-6A. Het toestel nam ook deel aan de luchtrace van 1927 en bereikte de eerste plaats.

Er volgde een opdracht voor 18 stuks Curtiss Model 34P, met legeraanduiding P-6 . De eerste negen toestellen, serienummer 29-260 t/m 29-268 hadden een motor die werd gekoeld door Prestone, grotendeels vergelijkbaar met glycol. Hierdoor werd niet alleen veel gewicht bespaard, maar ook de radiator verkleind.

Vanwege leveringsproblemen met de Prestone-gekoelde motoren, werden de overige toestellen, serienummer 29-269 – 29-273 en 29-363 t/m 29-366 afgeleverd met watergekoelde Curtiss V-1570-17 motoren.

De rest van de toestellen werden wel weer afgeleverd met Prestone-gekoelde motoren en werden aangeduid als Curtiss P-6A

De P-6 kwam grotendeels overeen met de P-1, maar verschilde vooral in de wat meer afgeronde romp, zodat deze beter zou aansluiten om de Conqueror motor.

Verder werd de onderzijde van de romp wat dieper gemaakt, zodat deze betere aansluit op de onderkant van de radiator. Ook werd het onderstel aangepast en vervangen door Oleo-veersysteem dat gemonteerd was op de voorste stijl.

Hawk I

Hawk I  of export Hawk was de aanduiding van civiele en van de export-versie van de Curtiss P-6. In 1930 werd een demonstratievliegtuig gebouwd en meestal voor gevlogen door de bekende vlieger James Doolittle. Het toestel werd dan ook bekend als de Doolittle Hawk.

Zie ook Hawk I op Avianet.eu

Versies.

Elke variant werd zwaarder, waardoor de prestaties van elke nieuwe versie minder werden.

• XPW-8: Drie prototypen, één omgebouwd tot XPW-8A en later tot XPW-8B standaard. Eén exemplaar werd omgebouwd tot CO-X tweezits verkenner.
  • XPW-8A:  aangepast prototype met nieuw koelsysteem en aangepast vleugels.
  • XPW-8B:  Curtiss Model 34 met aangepaste vleugel zoals later toegepast op Curtiss P-1.
• PW-8: 25 exemplaren van productieversie
• P-1: Curtiss Model 34A – de productieversie van de XPW-8B met aangepast roer en andere kleine wijzigingen en  voorzien van een 435 pk (324 kW) Curtiss V-1150-1. 10 stuks gebouwd
• P-1A: Model 34G – P-1 verlengde romp (3 inch), grotere wielen en herzien brandstofsysteem; 25 stuks gebouwd plus drie stuks gemodificeerde P-2’s.
  • XP-1A: Eén P-1A gebruikt voor ontwikkelingsdoeleinden.
• P-1B: Model 34I – 25 stuks gebouwd in 1927 en uitgerust met een Curtiss V-1150-3 (D-12D) motor.
• P-1C: Model 34O - 33 stuks gebouwd in 1927 – 1928, uitgerust met een Curtiss V-1150-5 (D-12E) motor.
  • XP-1C: Eén P-1C met een herziene radiator.
• P-1D: 24 omgebouwde AT-4 trainers en uitgerust met een Curtiss V-1150-3 (D-12D) motor.
• P-1E: 4 stuks omgebouwde AT-5 trainers uitgerust met een 328 kW Curtiss V-1150-3.
• P-1F: 24 stuks in 1929 omgebouwde  AT-5A trainers en één conversie van de XP-21A; uitgerust met een 328 kW Curtiss V-1150-3.
• P-2 : Model 34B – vijf P-1s met een Curtiss V-1400 motor van 500 pk.
  • Drie daarvan werden later omgebouwd tot P-1A ; de ander werd voorzien van een Curtiss V1570 motor en aangeduid als XP-6.
• XP-3: Omgebouwde P-1A voorzien van een Curtiss R-1454 stermotor van 390 pk. Later omgebouwd tot XP-3A.
  • XP-3A: XP-3 voorzien van een Pratt & Whitney R-1340-1 stermotor van 410 pk
  • XP-21: XP-3A voorzien van een Pratt & Whitney R-985 Wasp Junior stermotor.
• P-3A: Model 34N – Productieversie van de AT-5A, vijf stuks gebouwd, uitgerust met een Pratt & Whitney R-1340-7 stermotor van 410 pk.
• XP-4: Aangepaste P-1A met een Packard 1A-1530 motor van 510 pk met turbolader.
• XP-5: P-1A voorzien van een Curtiss V-1150-3 motor van 435 pk
• P-5: Model 34L – productie versie van XP-5, later uitgerust met Curtiss D-12F engine; Vier stuks gebouwd.
• XAT-4: Model 34J -  P-1A voorzien van een Wright-Hispano E van 180 pk voor voortgezette opleiding.
  • AT-4: Productie-versie van de XAT-4, 40 stuks besteld.  De eerste 35 werden in 1929 omgebouwd tot P-1Ds met Curtiss D-12 motor; de rest werd afgebouwd als AT-5s.
• AT-5: Model 34J – Vijf aangepaste AT-4s met een  Wright J-5 van 220 pk; later omgebouwd tot P-1E.
• AT-5A: Model 34M – Gebaseerd op P-1B met verlengde romp; 31 stuks gebouwd. Later aangepast tot P-1Fs.
• XP-6: Model 34P, aangepaste P1 voorzien van een Curtiss V-1570-17 motor.
• XP-6A: Model 34K, als XP-6 maar met andere vleugels en vleugelradiatoren.
• P-6A: 18 Stuks gebouwd voor US Army.
• XP-6B: Omgebouwde P-1 met een V-1670 motor.
  • XP-6D: Xp-6B, voor zien van een Curtis V-1570-C motor met turbolader.
• P-6D: aangepaste P-6As (6 stuks) in 1932 voorzien van een Curtiss V-157-C met turbolader.
• XP-6E: Model 35, ook wel aangeduid als Y1P-22, gebouwd in juli 1931 als prototype van de P-6E
  • XP-6F: Aangepaste XP-6E met turbolader en gesloten cockpit.
• P-6E: 46 stuks afgeleverd in 1931-1932
  • XP-6G: Een P-6E uitgerust met een Curtiss  V-1570F motor
  • XP-6H: P-6E met vier .30 in (7.62 mm) mitrailleurs in de vleugels
• P-6S Hawk I: Drie stuks verkocht aan Cuba en één aan Japan, uitgerust met een 450 hp Pratt & Whitney R-1340 Wasp stermotor van 450 pk en één verkocht aan Japan als Japan Hawk meteen Curtiss V-1570 omgekeerde V-motor.