Nederlandse Modelbouw en Luchtvaartsite

Dutch Modelling and Aviation

Gerelateerde items

In Memoriam

Klaas Willem Jonker
(Wilko)
† 30 april 2018

Op maandag 30 april 2018 is Wilko Jonker na een lang ziekbed overleden op de leeftijd van 58 jaar. Hij laat een vrouw en twee kinderen achter. De Nederlandse militaire lichtvaart en plastic modelbouw waren zijn hobby en op deze website heeft hij alle kennis die hij in de vele jaren daarover heeft verzameld gedeeld. Zijn hobby heeft hem tot in de laatste week van zijn leven af kunnen leiden van de voortwoekerende ziekte in zijn lijf. De contacten met andere hobbyisten waren een belangrijkste steun voor hem.

Deze website zal door verschillende mensen zo lang mogelijk in stand worden gehouden, zodat andere liefhebbers kunnen blijven profiteren van uitgebreide inhoud.

Sikorsky HO4S-3

Historie

In 1946 stelde de US Navy een eisenpakket op voor een boordhelikopter, bestemd voor gebruik aan boord van kruisers en slagschepen. Er gingen contracten naar zowel Piasecky als Sikorsky voor de ontwikkeling van twee prototypen op basis van dit eisenpakket.

Sikorsky ontwikkelde de Sikorsky S.53, of XHJS-1 uit de HO3S-1, de maritieme uitvoering van de S-51.

De S.53 had een sterkere Continental R-975-34 motor van 525 pk en kon vijf inzittenden vervoeren. De eerste vlucht werd gemaakt in september 1947.

Na een evaluatie en vergelijking met de Piaseckie XHJP-1 viel de keuze op deze laatste helikopter. Eén van de belangrijkste redenen was dat bij een wijziging van de lading ook een wijziging van de ballast nodig was bij de Sikorsky S.53.

Sikorsky ontwierp nog een aangepaste versie, maar viel toch buiten de boot.

In 1949 verzocht de Helicopter Divisional Office van de USAAF om voorstellen voor een nieuwe helikopter.

Sikorsky bouwde een mock-up op basis van de opvolger van de XHJS-1.

Het voorstel werd geaccepteerd en de USAF gaf opdracht tot de bouw van vijf YH-19 pre-productie-machines, met serienummers 49-201 49-2916, waarvan de eerste op 10 november 1949 de eerste vlucht maakte. De machines verschilden van de latere productie-uitvoeringen door t driehoekige verbindingsstuk tussen romp en staart ontbrak. Ook hadden deze machines één horizontale stabilisator.

In 1951 volgde een order voor vijftig H-19A's, al snel gevolgd door een opdracht voor de H-19B, die een krachtiger motor had en een vergrote rotor met een diameter van 16,16 m.

Opvallend aan de S.55 was de plaatsing van de motor; deze was in de neus aangebracht, terwijl de cabine in het zwaartepunt was geplaatst. Dit laatste had als voordeel dat de lading weinig invloed had op de stabiliteit. Verder was er veel aandacht geschonken aan de onderhoudsmogelijkheden, de motor kon bijvoorbeeld in twee uur tijd verwisseld worden.

De S-55 ontving in maart 1952 de goedkeuring voor civiel gebruik en werd daarmee in Europa de eerste helikopter die beschikbaar was voor civiel, commercieel gebruik.

Uiteindelijk werden meer dan 1000 toestellen in militaire uitvoeringen gebouwd plus daarnaast nog eens bijna 550 stuks als Westland Whirlwind in licentie door Westland. Daarnaast werden er nog een aantal gebouwd door Sud-Est in Frankrijk

Versies.

YH-19:
pre-productieversie, vijf stuks gebouwd.
H-19A:
de USAF-versie van de YH-19; met een Pratt & Whitney R-1340-57 motor van 600 pk en een rotor-diameter van16.15 m. Vijftig stuks gebouwd. Vanaf 1962 aangeduid als UH-19A.
  • SH-19A: Tot reddingshelikopter omgebouwde H-19A; vanaf 1962 aangeduid als HH-19A.
  • H-19C: Legerversie van H-19A; Vanaf 1962 aangeduid als UH-19C. Tweeënzeventig stuks gebouwd.
H-19B:
Als H-19A, maar met krachtiger R-1300-3 motor van 700 pk en een rotor-diameter van 16,16 m, waarvan 264 stuks werden gebouwd. Vanaf 1962 aangeduid als UH-19B.
  • SH-19B: Tot reddingshelikopter omgebouwde H-19B; vanaf 1962 aangeduid als HH-19B.
  • H-19D: Legerversie van H-19B; Vanaf 1962 aangeduid als UH-19D. 301 stuks gebouwd.
HO4S-1:
US Navy versie van de H-19A,waarvan tien stuks zijn gebouwd.
HO4S-2:
Niet gebouwde reddingsversie voor de US Coast Guard.
HO4S-3:
Versie met nieuwe Wright R-1300 motor van 700 pk, gebouwd voor US Navy en Canada. Later aangeduid als UH-19F. 79 stuks gebouwd.
  • HO4S-3G: Versie van HO4S-3 voor US Coast Guard, waarvan er 30 stuks zijn gebouwd. Vanaf 1962 aangeduid als HH-19G.
  • HRS-1: Versie van H04S voor US Marine Corps voor transport van acht mariniers. 60 stuks gebouwd.
  • HRS-2: Versie van HRS-1 met gewijzigde uitrusting: 101 stuks gebouwd.
  • HRS-3: HRS-2 met Wright ER-1300-3 motor van 700 pk. Later aangeduid als CH-19E vanaf 1962. Er werden 105 stuks gebouwd plus nog een aantal HRS-2 die opgewaardeerd werden.
  • HRS-4: niet gebouwde uitvoering van HRS-3 met een Wright R-1820 motor van 1025 pk.
S-55:
Civiele uitvoering met Pratt & Whitney R-1340 600 pk motor en rechte staartboom.
S-55A:
Commerciële versie met Wright R-1300-3 motor van 800 pk en afhangende staart.
S-55C:
Versie van de S-55A met een Wright R-1340 van 600 pk en afhangende staart.
S-55T:
Door Aviation Specialties omgebouwde S-55 met aangepaste uitrusting en een Garrette Airesearch TPE-331-3U-303 turbinemotor van 650 pk.
S-55QT:
Zeer stille conversie voor vluchten over de Grand Canyon.
Whirlwind HAR21:
Door Westland gebouwde Engelse versie van HRS-2; tien stuks gebouwd voor de Royal Navy.
Whirlwind HAS22:
Vijftien stuks van door Westland gebouwde HO4S-3 voor Royal Navy.

 

Technische gegevens
Afmetingen:
Lengte met rotor: 12,85 m Rotordiameter: 16,15 m
Hoogte: 4,06 m Staartrotor diameter: - m
Gewichten:
Leeg gewicht: 2079 kg Max. startgewicht: 3578 kg
Prestaties:
Max. snelheid: 190 km/u Stijgsnelheid 213 m/min
Kruisssnelheid: 155 km/u    
Vliegbereik: 595 km Plafond: 3200 m
Overigen:
Motortype: Eén Wright R-1300-3 van 700 pk
Bemanning: -