Nederlandse Modelbouw en Luchtvaartsite

Dutch Modelling and Aviation

Hoofdmenu

In Memoriam

Klaas Willem Jonker
(Wilko)
† 30 april 2018

Op maandag 30 april 2018 is Wilko Jonker na een lang ziekbed overleden op de leeftijd van 58 jaar. Hij laat een vrouw en twee kinderen achter. De Nederlandse militaire lichtvaart en plastic modelbouw waren zijn hobby en op deze website heeft hij alle kennis die hij in de vele jaren daarover heeft verzameld gedeeld. Zijn hobby heeft hem tot in de laatste week van zijn leven af kunnen leiden van de voortwoekerende ziekte in zijn lijf. De contacten met andere hobbyisten waren een belangrijkste steun voor hem.

Deze website zal door verschillende mensen zo lang mogelijk in stand worden gehouden, zodat andere liefhebbers kunnen blijven profiteren van uitgebreide inhoud.

Piper L-4J Cub

Gepubliceerd: donderdag 23 juni 2011 16:59 | Afdrukken | | Hits: 15043
Pagina 1 van 6

Historie

De Piper L4 Cub stamt eigenlijk af van de Taylor E3 Cub, die in 1930 werd gebouwd door Taylor Aircraft. W.T. Piper was de voornaamste investeerder in de Taylor fabriek en deze nam, na het faillissement van Taylor Aircraft, deze in zijn geheel over.
In 1936 werd het ontwerp door W. Jamouneau flink aangepast, zodat er een nieuw type ontstond, dat werd aangeduid als Piper J-2. Tussen 1936 en 1938 werden hier 1200 stuks van geproduceerd.

Door een brand in 1938 werd de fabriek geheel in de as gelegd en werd een nieuwe gebouwd in Lock Haven. Daar werd gestart met de bouw van de J-3, een verbeterde uitvoering van de J-2.
De J-3 kon worden uitgerust met verschillende motoren, de J-3C had een Continental A motor.

Met het uitbreken van de tweede wereldoorlog in 1939 werd een aanvankelijk civiel trainingsprogramma in de VS opgezet, waarvoor de Piper J-3 werd gebruikt. Tussen 1939 en 1940  werden dan ook meer dan 3000 Piper J-3s gebouwd.
In 1941 werd een militaire variant uitgebracht, aangeduid als Piper O-59, in 1942 gewijzigd in L-4 en NE (US Navy aanduiding). Deze verschilde nauwelijks van de originele civiele J-3.

De L-4 Grasshopper had een canopy met meer ruiten om het zicht te verbeteren.
Er werden uiteindelijk ruim 5400 stuks van gebouwd, inclusief 250 stuks NE-1 en NE-2 voor de US Navy.
Alle L-4 versies hadden een tandem cockpit en werd, net als de Taylorcraft L2 en Aeronca L-3 aangeduid als Grasshopper.
De L-4 werd tijdens de oorlog gebruikt voor allerlei taken als verkenning, licht transport, artillerieverkenning en ook voor medisch transport (medevac)
Na de oorlog werden veel toestellen verkocht als surplus, maar veel bleven ook nog in militaire dienst.

Versies.

J-3:
originele uitvoering met een Continental A-40, A-40-2 of A-40-3 motor van 28 kW.
J3C-40:
Versie gebouwd vanaf juli 1938 met een Continental A-40-4 of  A-40-5 van 30 kW.
J3C-50:
Versie gebouwd vanaf juli 1938 met een Continental A-50-1 of A-40-2 tot en met A-40 -9 van 37 kW.
  • J3C-50S: was voorzien van een optionele drijver kit.
J3C-65:
Versie gebouwd vanaf juli 1939 met een  Continental A-65-1, A-65-3, 6, 7, 8, 8F, 9 of 14 van 48 kW of een Continental A-65-14,  A-75-8, A-75-8-9 of A-75-12 van 56 kW of een Continental A-85-8 of C-85-12 van 63 kW of een Continental A-90-8F van 67 kW.
  • J3C-65S was voorzien van een optionele drijver kit.
  • YO-59: Vier stuks van de  J3C-65 voor test en evaluatiedoeleinden.
  • O-59: Productie versie voor de USAAC later aangeduid als L-4
  • O-59A: Verbeterede versie met Continental O-170-3  van 48 kW; later aangeduid als L-4A.
  • L-4B: Als  L-4A, maar zonder radio.
  • L-4H: Als L-4B maar met verbeterde uitrusting en propeller met vaste spoed.
  • L-4J: L-4H met propeller regelbare spoed.
  • NE-1: US Navy aanduiding voor versie van J3C-65 met dubbele besturing;  230 stuks gebouwd.
  • NE-2: Versie van NE-1 met kleinen wijzigingen in de uitrusting, waarvan 20 stuks werden gebouwd.
J3F-50:
Versie gebouwd vanaf juli 1938 met een Franklin 4AC-150 Series 50 van 37 kW.
  • J3F-50S was voorzien van een optionele drijver kit.
J3F-60:
Versie gebouwd vanaf April 1940 uitgerust met een Franklin 4AC-150 Series A motor van 48 kW of een Franklin 4AC-171 van 45 kW.
  • J3F-60S was voorzien van een optionele drijver kit.
J3F-65:
Versie gebouwd vanaf Augustus 1940 uitgerust met  een Franklin 4AC-176-B2 or een  Franklin 4AC-176-BA2 van 48 kW.
  • J3F-65S was voorzien van een optionele drijver kit.
  • L-4D: Aanduiding voor vijf stuks J3F-65s.
J3L:
gebouwd vanaf september 1938 en voorzien van een Lycoming O-145-A1 motor van 37 kW of een Lycoming O-145-A2 of A3 motor van 41 kW.
  • J3L-S was voorzien van een optionele drijver kit.
J3L-65:
gebouwd vanaf mei 1940 uitgerust met een Lycoming O-145-B1, B2 of B3 van 48 kW.
  • J3L-65S was voorzien van een optionele drijver kit.
  • L-4C: Aanduiding voor acht stuks J3L-65s, aanvankelijk aangeduid als UC-83A.
J3P:
uitvoering met een Lenape LM-3-50 of Lenape AR-3-160 van 37 kW.
J-3R:
versie met slotted flaps en een Lenape LM-3-65 van 48 kW.
J-3X:
variant uit 1944 met een cantilever vleugel en een Continental A-65-8 van 48 kW
Commandre:
een Franse versie van de J-3 Cub.
TG-8:
Driepersoons zweefvliegvariant voor trainingsdoeleinden, waarvan 250 stuks werden gebouwd.
  • LNP: US Navy aanduiding van drie TG-8s.

 

Technische gegevens
Afmetingen:
Lengte: 6,83 m Spanwijdte: 10,74 m
Hoogte: 2,03 m Vleugeloppervlak: - m2
Gewichten:
Leeggewicht: 345 kg Max. startgewicht: 550 kg
Prestaties:
Max. snelheid: 140 km/u Stijgsnelheid: - m/min
Kruissnelheid: 121 km/u    
Vliegbereik: 354 km Plafond: 3500 m
Overig:
Motortype: Eén Continental O-170-3 van 65 pk
Bemanning: -
Bewapening: Geen