Historie

In 1935 werd de Luftwaffe opgericht. Er was toen ook behoefte aan een vliegtuig dat zowel voor transport als voor training kon dienen

Uiteindelijk werd gekozen voor een ontwerp van de Focke-Wulf Flugzeugbau GmbH, de FW-58. In februari 1934 was de mock-up van het toestel. Het eerste prototype, FW-58 V1 (D-ABEM, ser 451) maakte op 18 januari 1935 de eerste vlucht. In juni 1935 volgde de V2, een wapentrainer met twee wapenopstellingen telde.

Het toestel, van dezelfde klasse als de Engelse Anson en Oxford, was gedeeltelijk met metaal bekleed en deels met linnen. De dragende rompconstructie was opgebouwd uit stalen buizen.

Het door twee motoren aangedreven toestel was verrassend licht en had een intrekbaar landingsgestel.

De transport-versie kon zes personen meenemen. Andere versies waren uitgerust met twee MG 15 machinegeweren in de glazen neus en aan de achterkant van de cockpitkap.
Verder kon bommen onder de romp en vleugels worden meegevoerd. Daarnaast kon het landingsgestel naar believen worden uitgerust met wielen, ski’s of drijvers.

Het prototype V4 vormde uiteindelijk de basis voor het eerste standaard type FW-58B, waarvan 1350 machines werden gebouwd.

Tijdens de oorlog werd het type vaak gebruikt als "Leukoplastbomber" voor het transport van de gewonden of voor het sproeien van kiemdodende middelen (boven Russisch grondgebied).
Ook werd het toestel door de Deutsche Lufthansa gebruikt, die er vier in dienst had.
In 1944 werd de FW-58 ook gebruikt voor het  nachtelijk gebruik van Radar-apparatuur.

De Fabrica Galleao in Brazilië bouwde 25 toestellen van het type FW-58B-2 in licentie.

Uiteindelijk werden, samen de tweede grote serie, de FW-58C zo’n 4500 vliegtuigen gebouwd. De productie werd beëindigd in 1942.

Versies.