Pagina 1 van 6
Historie
De F-16A en F-16B zijn de eerste productieversies en zijn, afgezien van het aantal zitplaatsen en besturing identiek.
De USAF besloot om, in tegenstelling tot voorheen, geen gebruik meer te maken van de beproefde afgekorte toevoegingen om de kleine wijzigingen, die op de productielijn waren doorgevoerd, mee aan te duiden.
Het gevolg is dat er van de F-16 een groot aantal productieblokken, OCU’s en MSIPs zijn.
MSIP is een afkorting van Multinational Staged Improvement Program en omvat een programma waarin een groot aantal wijzigingen zijn beschreven voor die toestellen die van de productielijn komen.
OCU (Operational Capability Upgrade) omvat een verbetering van de operationele inzetbaarheid, zie verder de Block 15 OCU.
Van de General Dynamics F-16A/B Fighting Falcon (zoals gebouwd door Fokker) zijn de volgende productieblokken van de band gerold [General Dynamics, later Lockheed-Martin bouwde tot en met block 20 en stapte daarna over op de F-16C/D: zie F-16.net voor meer informatie over F-16 varianten]:
Versies
- Block 1:
- De beide YF-16 prototypes en de 8 preproductie-machines werden gevolgd door het eerste productieblok, de operationeel inzetbare F-16As en F-16B Block 1.
De eerste F-16A met fiscal year nr. 78-0001, maakte in augustus 1978 de eerste vlucht en werd dezelfde maand nog afgeleverd aan de USAF.
In totaal werden er 94 stuks van dit type gebouwd. Uiterlijk waren deze toestellen herkenbaar aan de zwarte radome, de kleine horizontale richtingsroeren en de enkele UHF antenne onder de luchtinlaat.
Tussen eind 1981 en medio 1984 zijn ze tijdens de upgrade programma’s Pacer Loft I en Pacer Loft II op Block 10 standaard gebracht en zijn ze voorzien van de grijze radome en later ook de vergrote roeren. - Block 5:
- Vanwege klachten over de duidelijke zichtbaarheid van de zwarte radome werd bij Block 5 de grijze radome geïntroduceerd.
In totaal werden 197 toestellen gebouwd.
Verder hadden de toestellen dezelfde UHF antenne onder de luchtinlaat en eveneens de kleine stabilisator.
Tussen eind 1981 en medio 1984 zijn ze tijdens de upgrade programma's Pacer Loft I en Pacer Loft II op Block 10 standaard gebracht. Later zijn ze ook voorzien van de vergrote roeren.
Verschillen met de block 1 zijn minimaal en omvatten vooral wijzigingen ter verbetering van betrouwbaarheid en missie-gereedheid. - Block 10:
- Van deze uitvoering zijn 312 stuks gebouwd. De UHF bladantenne was nog aanwezig, zij het van een andere vorm dan bij de vorige versies. Verdere verschillen met de vorige versies zijn voornamelijk intern.
- Block 15:
- De eerste grote wijziging werd doorgevoerd bij Block 15 (ook wel bekend als MSIP Stage I).
De aanpassing omvatten onder andere de vergrote horizontale richtingsroeren, die bijdroegen aan een betere stabiliteit .Het gevolg was een andere startsnelheid, stabieler bij grotere invalshoeken.
De Block 15 toestellen zijn onder andere herkenbaar aan de twee rechthoekige antennes voor radar waarschuwing onder de neus, de antenne aan de voorzijde van de staart en de naar een locatie linksonder tussen de buikvinnen verplaatste UHF-antenne. De AN/APG-66 radar van de Block 15 is uitgerust met een vroege versie van de zogenaamde "track-while-scan mode" voor een betere luchtverdedingingsmogelijkheid.
Ze zijn verder voorzien van andere radio's, de Have Quick I secure UHF radio. De UHF antenne werd verplaatst van de luchtinlaat naar een locatie tussen de twee buikvinnen, meer achteraan de romp.
Verder werden allerlei structurele versterkingen aangebracht zodat er meer lading kon worden meegenomen.
In 1982 werd gestart met een upgrade programma van onder andere de avionica van alle Block 1/5 F-16A/Bs, code Pacer Loft I.
In december 1983 volgde een tweede programma, Pacer Loft II.
Er zijn in totaal 457 Block 15 F-16A/Bs gebouwd, 410 eenzitters en 47 tweezitters.Block 15 OCU: 214 toestellen uit de Block 15 batch ontvingen vanaf block 15Y eind 1987 opgewaardeerde systemen. Ze werden aangeduid met Block 15 OCU (Operation Capability Upgrade). De toestellen werden voorzien van de verbeterde, betrouwbaarder Pratt & Whitney F100-PW-220 turbo fan.
Verder kregen ze allerlei structurele versterkingen, een grotere HUD, zoals ook is toegepast op de F-16 C/D.
Verder hebben ze de mogelijkheid om de Noorse Penquin Mk.3 anti-scheepsraket gebouwd door Kongsberg, (US aanduiding AGM-119) mee te voeren, verder voor de AGM-65, en verder voorzieningen voor de AIM-120 AMRAAM, een radar hoogtemeter, uitgebreide computercapaciteit, data transfer unit; een groothoek HUD, AN/APX-101 IFF, Tracor AN/ALE-40 chaff/flare dispenser en voorzieningen voor de AN/ALQ-131 ECM pod.
Deze wijzigingen verhoogden het maximale startgewicht tot 37,500 lbs (17. 010 kg).
De eerste block 15 OCU is afgeleverd in januari 1988 en vanaf 1988, werden alle Block 15 F-16s volgens deze OCU specificaties gebouwd.
| Afmetingen: | |||
| Lengte: | 14,52 m | Spanwijdte: | 9,45 m |
| Hoogte: | 5,01 m | Vleugeloppervlak: | 27,87 m2 |
| Gewichten: | |||
| Gewicht (Leeg): | 14.968 kg | Max. start gewicht: |
16.875 kg |
| Prestaties: | |||
| Max. snelheid: | 2123 km/u | Kruissnelheid: | - km/u |
| Stijgsnelheid | m/min | ||
| Vliegbereik: | 1604 km | Plafond: | 15.240 m |
| Overigen: | |||
| Motortype: | Eén Pratt & Whitney F100-PW-200 van 10.794 kg stuwdruk | ||
| Bemanning: | Twee man | ||
| Bewapening: | Eén Vulcan M61 snelvuurkanon; AIM-9J sidewinders; Bomlading | ||
| Afmetingen: | |||
| Lengte: | 14,52 m | Spanwijdte: | 9,45 m |
| Hoogte: | 5,01 m | Vleugeloppervlak: | 27,87 m2 |
| Gewichten: | |||
| Gewicht (Leeg): | 14.968 kg | Max. start gewicht: | 17.010 kg |
| Prestaties: | |||
| Max. snelheid: | 2123 km/u | Kruissnelheid: | - km/u |
| Stijgsnelheid | m/min | ||
| Vliegbereik: | 1604 km | Plafond: | 15.240 m |
| Overigen: | |||
| Motortype: | Eén Pratt & Whitney F100-PW-220 van 10.794 kg stuwdruk | ||
| Bemanning: | Twee man | ||
| Bewapening: | Eén Vulcan M61 snelvuurkanon; AIM-9J sidewinders; Bomlading | ||
| Afmetingen: | |||
| Lengte: | 15,03 m | Spanwijdte: | 9,8 m |
| Hoogte: | 4,8 m | Vleugeloppervlak: | 27,87 m2 |
| Gewichten: | |||
| Gewicht (Leeg) | - kg | Max. gewicht; | - kg |
| Prestaties: | |||
| Kruissnelheid: | - km/u | Max. snelheid: | - km/u |
| Stijgsnelheid | - m/min | ||
| Plafond | - m | Vliegbereik: | - km |
| Overigen: | |||
| Motortype: | Eén Pratt & Whitney F100-PW-220E van 10767 kg | ||
| Bemanning: | Twee man | ||
| Bewapening: | Eén Vulcan M61 snelvuurkanon; AIM-9J sidewinders; Bomlading; | ||
Nederlands (nl-NL) 
English (United Kingdom)