Taylorcraft Auster Mk. III

Historie

De oorsprong van de Auster voert terug naar een Amerikaans sportvliegtuig, de Taylorcraft Auster B.
De Engelse fabriek Taylorcraft Aeroplanes Ltd. verwierf in 1939 de licentierechten op dit toestel en bouwde Model C met een Lycoming 0-145-A2 van 55 pk. Auster Model Plus C was een versie met een Lycoming van 65 pk.
Kort daarop volgde een uitvoering, model Plus D met een Britse motor, een Blackburn Cirrus Minor I van 90 pk. Deze motor was niet alleen krachtiger, maar ook stiller.
Van dit toestel werden er ruim 100 gebouwd en in 1941 in dienst genomen, als Auster I, als een zogenaamd Air Observation Post (AOP) vliegtuig, voor gebruik bij de Britse Landmacht bij artillerie-eenheden.
De Auster II, was een uitvoering met een Amerikaanse Lycoming 0-290 motor werd, die niet in productie werd genomen wegens een tekort aan dit motortype.

Dit leidde tot de ontwikkeling van de Auster Mark III, hierin was de oorspronkelijke motor vervangen door een de Havilland Gipsy Major. Een kenmerk waren de afzonderlijke uitlaatpijpen voor elke cilinder.
De volgende versie, de Auster Mark IV werd voorzien van een vergrote cabine en werd uitgerust met de Lycoming 0-290 motor.

De Auster Mark V was een blindvlieg-uitvoering van de Auster IV.

De Auster VI werd kort na de oorlog ontwikkeld uit de Auster IV/V en was voorzien van en verlengd onderstel en "aerofoil flaps" , zodat het toestel nog betere start-eigenschappen had dan de eerdere uitvoeringen.

Als motor werd een DeHavilland Gipsy Major toegepast en ook de (interne) brandstofvoorraad werd vergroot.

Tijdens en vlak na de Tweede Wereldoorlog is dit toestel ingezet voor onder andere artilleriewaarneming, evacuatie en licht transport. Vanaf de jaren ´60 van de 20e eeuw werden de taken op waarnemingsgebied en medische evacuatie overgenomen door helikopters.

Versies