Historie
De Hiller UH-12 was een ontwikkeling van de uit 1948 stammende Hiller Model 360 en was voorzien van een Franklin 6V4-178-B33 motor van 175 pk. Dit toestel maakte de eerste transcontinentale, commerciële (helikopter) vlucht.
Door toepassing van een andere motor en nieuwe rotorbladen werd het als UH-12A door de US Army aangeschaft onder andere verkenningsdoeleinden. Het kreeg de militaire type aanduiding H-23 Raven. De US Navy gebruikte het voornamelijk als trainer en duidde het toestel aan als HTE-1.
Versies
- De H-23B:
- was voorzien van een zwaardere Franklin 6V4-200-C33 -motor van 200-210 pk. Deze werd door de US Army gebruikt als trainer. De US Army had er 216 in gebruik als trainer en nog eens 237 voor uiteenlopende doeleinden.
- De UH-12B:
- was voorzien van schaatsen of drijvers. Echter de US Navy bestelde een serie als HET-2 uitgerust met een wielonderstel.
- De UH-12C:
- , verscheen in 1955. Deze had dezelfde motor, maar had geheel metalen rotorbladen en een bolle canopy. In 1956 werden er 156 van geleverd aan de US Army als H-23C.
- De OH-12D:
- een puur militaire versie verscheen in 1956. de US Army nam er 483 van in gebruik. Het toestel had nu een krachtiger Lycoming VO-540 motor van 320 pk. Verder was de overbrenging ingrijpend gewijzigd en verbeterd.
- De UH-12E:
- de meest bekende uitvoering had weer een krachtiger motor. De US Army nam hem in dienst als OH-23G om vrijwel alle OH-23D’s te vervangen.
- UH-12E4:
- In 1960 verscheen een vierzits-uitvoering als Model E4. Deze had een grotere cabine en een aangepaste anhedrale stabilisator aan de staart. De US Army nam er 23 van in gebruik als OH-23F.
Afmetingen: | |||
Lengte met rotor | 8,8 m | Hoogte | 7,7 m |
rotordiameter | 2,5 m | Staartrotor | - m2 |
Gewichten: | |||
leeg | 457 kg | Max. startgewicht | 839 kg |
Prestaties: | |||
Max. snelheid | 153 km/u | kruissnelheid | 132 km/u |
Vliegbereik | 330 km | Plafond: | 4025 m |
Overigen: | |||
Motortype: | Eén Franklin 0-335-6 van 250 pk | ||
Bemanning: | Eén vlieger plus één waarnemer | ||