Historie

De Hiller UH-12 was een ontwikkeling van de uit 1948 stammende Hiller Model 360 en was voorzien van een Franklin 6V4-178-B33 motor van 175 pk. Dit toestel maakte de eerste transcontinentale, commerciële (helikopter) vlucht.
Door toepassing van een andere motor en nieuwe rotorbladen werd het als UH-12A door de US Army aangeschaft onder andere verkenningsdoeleinden. Het kreeg de militaire type aanduiding H-23 Raven. De US Navy gebruikte het voornamelijk als trainer en duidde het toestel aan als HTE-1.

Versies

De H-23B:
was voorzien van een zwaardere Franklin 6V4-200-C33 -motor van 200-210 pk. Deze werd door de US Army gebruikt als trainer. De US Army had er 216 in gebruik als trainer en nog eens 237 voor uiteenlopende doeleinden.
De UH-12B:
was voorzien van schaatsen of drijvers. Echter de US Navy bestelde een serie als HET-2 uitgerust met een wielonderstel.
De UH-12C:
, verscheen in 1955. Deze had dezelfde motor, maar had geheel metalen rotorbladen en een bolle canopy. In 1956 werden er 156 van geleverd aan de US Army als H-23C.
De OH-12D:
een puur militaire versie verscheen in 1956. de US Army nam er 483 van in gebruik. Het toestel had nu een krachtiger Lycoming VO-540 motor van 320 pk. Verder was de overbrenging ingrijpend gewijzigd en verbeterd.
De UH-12E:
de meest bekende uitvoering had weer een krachtiger motor. De US Army nam hem in dienst als OH-23G om vrijwel alle OH-23D’s te vervangen.
UH-12E4:
In 1960 verscheen een vierzits-uitvoering als Model E4. Deze had een grotere cabine en een aangepaste anhedrale stabilisator aan de staart. De US Army nam er 23 van in gebruik als OH-23F.

 

Technische gegevens
Afmetingen:
Lengte met rotor 8,8 m Hoogte 7,7 m
rotordiameter 2,5 m Staartrotor - m2
Gewichten:
leeg 457 kg Max. startgewicht 839 kg
Prestaties:
Max. snelheid   153 km/u kruissnelheid 132 km/u
Vliegbereik 330 km Plafond: 4025 m
Overigen:
Motortype: Eén Franklin 0-335-6 van 250 pk
Bemanning: Eén vlieger plus één waarnemer